اثر مقادیر پلیمرسوپرجاذب و کم آبیاری بر عملکرد و برخی ویژگی های بیوشیمیایی ذرت دانه ای (Zea mays L )

به­ منظور بررسی اثر پلیمرسوپرجاذب بر عملکرد و برخی ویژگی‌های بیوشیمیایی ذرت تحت شرایط کم­ آبیاری، این آزمایش به ­صورت کرت­ های یک بار خرد شده در قالب طرح آماری بلوک ­های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه ­ای واقع در شهرستان اندیمشک در سال زراعی 95-1394 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل کم­ آبیاری در سه سطح آبیاری کامل جویچه‌ها (شاهد)، آبیاری جویچه‌ها به­ صورت یک در میان ثابت، آبیاری جویچه‌ها به صورت یک در میان متغیر به عنوان فاکتور اصلی و پلیمر سوپرجاذب در سه سطح شامل عدم مصرف سوپرجاذب (شاهد)، 100 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب و 200 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب به عنوان فاکتور فرعی اجرا شد. نتایج نشان داد که کم آبیاری اثر معنی­ داری در افزایش عملکرد، تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه، پرولین و میزان کلروفیل a و b داشت. همچنین کاربرد سوپرجاذب باعث افزایش معنی ­دار عملکرد دانه، اجزای عملکرد دانه، میزان کلروفیل a و b و کاهش میزان پرولین شد. در بررسی اثر برهم­کنش کم­آبیاری و سوپرجاذب، تعداد دانه در بلال و عملکرد دانه در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار شد. بیش ­ترین عملکرد دانه با میانگین 6/6 تن در هکتار مربوط به تیمار آبیاری کامل و 200 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب بود که با تیمار آبیاری جویچه ها به ­صورت یک در میان متغیر در شرایط 100 و 200 کیلوگرم در هکتار سوپرجاذب به­ ترتیب با 1/6 و 5/6 تن در هکتار اختلاف معنی ­داری نداشت. کم­ ترین عملکرد دانه در تیمار آبیاری یک در میان ثابت در شرایط عدم استفاده از سوپرجاذب با 4/6 تن در هکتار به­دست آمد. به­طور­کلی نتایج نشان داد که  پلیمرهای سوپرجاذب، اثر مثبت و معنی‌داری بر پارامترهای عملکردی به دلیل در اختیار قرار دادن آب و مواد غذایی در دو شرایط آبیاری کامل و کم آبیاری دارند.